..:: මින්දදගෙ සිතුවිලි තෝතැන්න ::..

මට ලබලා තිබුනු නරක කාලය තවම ඉවර නැහැ වගේ...

අමරසිරි පීරිස් මහත්තයා ගායනා කරපු ගීත වලින් මම ඉතාම ආස කරන, අගය කරන ගීතයක් තමයි "කවුරුවත් නැහැ... කවුරුවත් නැහැ..." කියන ගීතය. සාමාන්‍යයෙන් ගීතයකින් අපි කවුරුවත් යන්න නොපෙළඹෙන ඉසව්වකට මේ ගීතයෙන් අමරසිරි මහත්තයා අපිව ගෙනියනවා. අමරසිරි මහත්තයා තමන් තෝරාගත්තු බලගතු වචන පෙළට එතුමගේ ගැඹුරු කටහඩ එකතු කරලා, පදවැලත් එක්ක ඉතා සමීපයෙන් ගමන් ගන්න සරළ, සුගම්‍යය සංගීත කණ්ඩත් එක්ක මුහු කරලා හරි අපූරූ ගීතයක් අපිට රස විදින්න සලස්සනවා.මේ ගීතය ලියලා තියෙන්නෙ කවුද, සංගීතය කාගේද කියන කාරණා නම් ඇත්තටම මම දන්නෙ නැහැ. ඒ කාරණා දන්න කෙනෙක් ඉන්නවා නම් පොඩි සටහනක් දාලා යන්නකෝ... මෙතනින් අහන ගමන් ඉතිරි ටික කියවන්නකෝ...

අද උදේ ඉදලා කීප සැරයක්ම මම මේ සින්දුව ඇහුවා. ඒකට හේතුවක් තියෙනවා. ඊයේ පෙරේදා ප්‍රවෘති බැලුවනම් ඔයගොල්ලන්ට මතක ඇති ඒවායේ කිව්වා පිටකොටුවේ, නුගේගොඩ සහ දෙහිවල ප්‍රදේශ වල තිබිච්චි පදික වෙලන්දුන්ගේ අනවසර ඉදිකිරීම් කිසිම දැනුම්දීමකින් තොරව ඉවත් කරලා කියලා. නගර සංවර්ධනයට කියලයි ඒ වැඩේ කරලා තියෙන්නෙ.

ඔය පැතිවල පාරතොටවල් වල ඇවිදින කිනෙක් විදිහට මමත් කැමතියි කරපු වැඩේට... මිනිස්සු ඕනේ තරම් වාහන වල හැප්පිලා ඇති පේමන්ට් එකේ ඉඩ නැති හින්දා මහපාරේ ගිහිල්ලා. මිනිස්සු යන්නෙ මහපාරේ හින්දා වාහන වලට යන්න තියෙන ඉඩත් අඩුවෙලා ට්‍රැෆික් එකත් වැඩිවෙනවා.අනෙක් එක අවුරුදු කාලෙට අඩියක් තියන්න ඉඩක් නැහැ. බලහත්කාරෙන් වගේ ඇඟේ ගහනවනේ.

ඒත් ටිකක් කල්පනා කරලා බලන්න දේවල් තියෙනවා. ඔය මිනිස්සු හුඟ දෙනෙක් එදා වේල හම්බ කරන් කන මිනිස්සු. ඒ අයටත් අපි වගේ බලාගන්න දරු පවුලක් ඉන්නවා. හුඟක් අය ණය වෙලා බිස්නස් කරන කට්ටිය. ඉතින් මේ වගේ රෑ යද්දි තිබුනු තමන්ගේ කඩය උදේ එද්දි නැති උනාම ඒ මිනිස්සු කොච්ච්ර අසරණ වෙනවද... ඒ මිනිස්සුන්ගෙ දරු පවුල් කොච්චර අසරණ වෙනවද...

කෙනෙකුට පොලිසිය, නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය ලබපු පරණ අත්දැකීම් මත කියන්න පුළුවන් ඔය වඩේ කරන්න පුළුවන් එකම විදිහ ඔය කරපු විදිහ තමයි කියලා. ඒ උනත් අපි අමතක කරන්න හොඳ නැහැ අපි තාමත් දුප්පත් රටක්. මම දේශපාලනයට විරුද්ධ උනත් ඒ එක්කෙනෙක් කියපු කතාවකට මට එකඟ වෙන්න වෙනවා...

"දුප්පතුන් නැති කරලා දුප්පත්කම නැති කරන්න බැහැ..."

අපි ඒ ලෙවල් කරන කාලේ ඉගෙන ගත්තා "තිරසාර සංවර්ධනය" (Sustainable Development) කියලා සංකල්පයක් ගැන. ඒකෙදි කතා කරන්නෙ කෙටි කාලිනව වගේම දිගු කාලිනවත් යහපත් ප්‍රථිඵල ගෙන දෙන ක්‍රම තුලින් සංවර්ධනය ලබා ගත යුතු බවයි. එය එසේ විය යුතුමය. ඒ මිනිසුන්ගේ මිනී මතින්,ඒ මිනිසුන්ගේ දරු පවුල් වල මිනී මතින් ඔබවත් මා වත් සංවර්ධනය කරා යා යුතු නැත. මොකද, තත්තවය එසේ නම් ඔබත් මාත් දෙදෙනාම දුවන්නේ මිරිඟුවක් පිටු පස්සේ...